Aan de vroege kant, al om een uur of zes, schoof ik met mijn gezin aan tafel in een Crepes-restaurant in Normandie. Mijn jongens eten inmiddels zo goed met mes-en-vork dat ik nu overigens in ieder restaurant durf aan te schuiven. Maar deze avond gingen we lekker pannenkoeken eten! We namen flink de tijd om de kaart door te spitten. Simon en ik kwamen tot een hartige keuze met een galette met zachte kazen zoals Camembert en Livarot. Ben heeft net als Dirk gesmuld van een crepe met suiker. Ben met zijn handen en Dirk lustte er wel drie.
Op de kaart stond ook een crepe met Nutella. Naar keuze kon er nog slagroom bij. Klinkt op zich niet gek. Maar het merkwaardige is natuurlijk wel dat je in een echt restaurant verwacht dat ze wat echte chocolade verwarmen en niet een flinke lik kindersmurrie uit een potje halen. De jongens begrepen mijn verontwaardiging niet, Nutella is toch lekker? Maar ook in een eerdere vakantie in Italie had ik me al boos gemaakt om het feit dat in alle bezochte pizzeria's je kon kiezen voor een pizza met Nutella! En dat terwijl ik een pizza Hawai al niet vind kunnen.
(Het Italiaanse ontbijt voor kinderen bestaat volgens goed ingelichte bron zelfs vaak uit korte soepstengels die je dipt in de Nutellapot. Niet vreemd dat Italiaanse kinderen tot de dikste van Europa behoren)
De volgende dag heb ik op mijn stokbroodje maar eens een flinke lik van dat bruine spul gesmeerd. Eigenlijk best wel lekker!
Toch maar goed dat vakanties niet te lang duren. Thuis doe ik weer helemaal normaal. Ik houd het toch maar liever op een volkorenboterham met pindakaas of pure hagelslag. Gek dat ze dat in de rest van Europa maar vreemd broodbeleg vinden.....
Tidak ada komentar:
Posting Komentar