Laatst een stukje gevlogen met mijn hele gezin. Helaas liep de planning niet helemaal synchroon met het vliegschema en werden we zowaar omgeroepen. We tetterden er luid doorheen totdat mijn oudste zoon zei:"Mam, waarom gaat onze bagage nu niet mee?" Hoezo Dirk? Waarop Dirk antwoordde dat hij net gehoord had dat de bagage van de familie Vocking nu van boord werd gehaald.
Hellup. Dat werd dus rennen. Lastig met een buggy die de trap af moet en een flinke hoeveelheid handbagage. Maar niet voor niets zijn Pa en Ma lid van een triatlonvereniging. Met een beetje wedstrijdspirit moet je dan het vliegtuig wel kunnen halen. Maar wat is schiphol groot! Hijgend vielen we het vliegtuig binnen en werden we naar onze plaatsen geloodst. De passagiers om ons heen begonnen een beetje te gniffelen:"Dus jullie zijn 'The Vocking-family' waar ze het over hadden?
Hahaha ;-(, die kwam net wat harder aan dan het gehinnik van Patty Brard ooit in Shownieuws toen ze mijn naam voor moest lezen. Maar we hebben ook nog niet eerder een vliegtuig laten wachten. Maar mijn opluchting was XXL: we zaten toch mooi in het vliegtuig en de bagage ging ook mee!
XXL inspireerde Sofia tot een mooie omslag van mijn boek. XXL-leuk. Ik vind het ook XXL-leuk om met mezelf te leven. Of mag je dat van jezelf niet zeggen? (De gezinsleden vinden het soms vermoeiend. zie boven)
Tidak ada komentar:
Posting Komentar