Eergisteren zijn bijna alle rijpen geplukt. Niet door mij maar door E. uit Amerongen. Na het stuk vijgentaart wat als vriendendienst door mijn P. op de fiets is gebracht, zijn ze op de hoogte van onze overvloed aan rijpe vijgen. Natuurlijk was het overblijfsel van de taart bedoeld om ze de ogen uit te steken met onze oogst.
Het terugbrengen van mijn bakblik eergisteren was eigenlijk een smoes. De vraag van E. was duidelijk. Als wij zoveel rijpe vijgen hadden dan wilde hij dat wel eens zien. En hij wilde er eigenlijk ook wel een paar. Na 12 rijpe vijgen moest ik hem afremmen. Ik vond dat hij er wel genoeg had. E. staat niet bekend als hebberig maar nu leek zijn oog wel groter dan zijn buik en die van zijn echtgenote.
Maar het was hem gegund. Zeker omdat hij niet heel kieskeurig was en niet neer keek op de wat minder mooie exemplaren. En al geef ik toe dat ik wat bezitterig was door deze on-Nederlandse oogst, mijn vrijgevigheid werd beloond. Gisteren kreeg ik niet alleen een mooie foto maar ook een recept toegestuurd.
Het maakte me niet jaloers. Een beetje vreemd misschien maar ik ben er juist trots op dat mijn vijgen nu ook door E. zijn vastgelegd voor het nageslacht. Zodat mijn achterkleinkinderen bij de volgende klimaatwisseling kunnen laten zien dat er ooit vijgen rijpten in een achtertuin in Amerongen. Waar half Amerongen van genoot! En als de temperaturen hier alleen maar subtropischer worden? Dan kunnen ze laten zien dat dit de eerste recordoogst was in de tuin van hun voorouders. Waar men toen nog lichtelijk hysterisch mee om ging....
Vijgen met mozarella
Vijgen schillen en in kwarten snijden. Over borden verdelen. Mozarella (di bufula) in grote stukken verdelen en bij de vijgen leggen. Wat zout erover malen. Scheutje olijfolie erover schenken en fijn gesneden basilicum (paarse uit eigen tuin) erover verdelen. Mjammm.
Foto en recept: Barbara Hart
Tidak ada komentar:
Posting Komentar