Net weer terug van een vakantie in Italië. Italië is altijd een inspirerend onderwerp als je over eten wilt gaan schrijven. Maar deze keer geen verhalen over stapels verse artisjokken, gevulde courgettebloemen of aparte 'fagioli' (bonen), supermarkten vol met mooie verse producten of de dikke vrouw van de bakker die mijn dreumes liefdevol 'bimbo' noemt en daarbij een stukje focaccia in zijn mond propt.
Ik was namelijk aangenaam verrast de avond voor we vertrokken naar huis, door de ongelofelijke gastvrijheid van de Italianen. Dat is natuurlijk algemeen bekend en samen met hun formidabele gastronomische kennis, staat dat vaak voor een heerlijk avondje genieten.
Rond half tien klopten Peter (mijn man) en ik bij de eigenaren van ons gehuurde huis om het zakelijk af te ronden. Er werd meteen een glas in onze handen geduwd want we moesten even proeven van de wijn die ze net hadden opengetrokken. Enkele andere gasten zaten al rond de tafel en ze stonden erop dat we aanschoven. Ach, onze kinderen lagen al op bed en een glaasje wijn met een klein stukje 'pecorino' en 'salami' moest wel even kunnen. Maar we waren even vergeten dat dit nog maar het voorgerecht was. We moesten ook echt nog even een puntje pizza mee eten....
Tja, dan zit je daar als echte Hollanders die hun warme hap al rond zevenen naar binnen hebben gewerkt. Dan kan er om 10 uur best wel weer wat naar binnen. Een klein stukje dan maar, en OK, nog een slokje rode wijn die we ook echt even moesten proeven. En na de pizza kwamen de 'dolce' van de beste 'pasticceria' (banketbakker) uit het dorp met een glaasje dessertwijn.
Je begrijpt het natuurlijk al. We kwamen bij de eigenaren om te zeggen dat we de volgende ochtend vroeg wilden vertrekken maar dat werd ons steeds moeilijker gemaakt. Toen nog enkele andere vrienden arriveerden zijn wij tegen twaalven toch maar braaf naar bed gegaan. Met een volle buik en net wat teveel alcohol achter de kiezen. Zij gingen uiteraard nog even door.
Het meest verrassende van de avond was echter de niet de gastvrijheid. Het was vooral dat met wat simpele dingen er een hele gezellige avond werd gemaakt. Uiteraard prima wijn, wat kaas en worst en natuurlijk goede pizza's. De pizza's werden net als de dolce (het toetje wat bestond uit kleine soesjes en koekjes) gewoon op een prima adres gehaald. Wat een geruststelling! Ook Italianen hebben soms geen zin om uren in de keuken te staan op vrijdagavond.....
Maar eerlijk is eerlijk, de pizza werd wel even op zijn Italiaans 'gepimpt' en nog even verhit in de eigen oven. De variant met parmaham en knoflook vond ik het lekkerst. Volgens pizzapimpers Rossanno en Marco is hun variant nergens in Italië te krijgen....
'Pizza con prosciutto e aglio'
(4 personen)
2-3 goede brommerpizza's margherita
1-2 ons lekkere rauwe ham zoals parmaham
2-3 teentjes knoflook, grof gehakt
zak rucola
lekkere pruimtomaten
enkele bosuitjes, grof gehakt
olie
balsamico
peper en zout
Verhit de oven op 225 graden en beleg de pizza met de ham. Strooi de knoflook er over. Schuif nog even enkele minuten in de oven. Rangschik de rucola, tomaten en bosui op een schaal. Snij de pizza in punten. Schuif wat rucola, tomaat en bosui op je bord en maak dat aan met olie, balsamico, peper en zout. Overigens is de rucola ook heerlijk op de pizza nadat die uit de oven komt. Wat je zelf lekker vindt!
Overigens kan een pizza ook best af en toe als je wilt afvallen. Maar houd het dan bij een halve pizza en vul je maag verder met salade, die je spaarzaam met olie aanmaakt. Lekker toch?
Tidak ada komentar:
Posting Komentar