Gisteravond hebben we met zijn allen frietjes gegeten. Tja, het was even niet anders. En zo heel af en toe best lekker. In ieder geval doen we er de jongens een groot plezier mee. Ben (2,5) riep in zijn autostoeltje op weg naar de snackbar:" fietjes eten, goed ideetje!"
Maar dan wel met verse ananas toe. Want het moet natuurlijk niet te gek worden vindt Ma Vocking. Er was ook nog wel ijs en vla maar na zoveel calorieën wil ik wel wat frissigs met iets van vitaminen. En dat dring ik graag de anderen op. Ben was het er niet mee eens en heeft onder luid gejuich nog even de spuitbus slagroom uit de koelkast gehaald.
Vandaag maar weer iets met veel groente maken om ze even goed duidelijk te maken dat na een weekend met pizza (eer-eergisteren), soep (eergisteren) en friet het nu weer afgelopen is. Het was een samenloop van een druk weekend en campingkoken door de verbouwing. Geen zin, geen tijd en een slechte planning. Laat ik maar zeggen dat ik alle goede smoezen zelf ook gebruik.
Maar ondanks dat we erg weinig friet en pizza eten omdat ik liever zelf een gezond potje in elkaar flans, zien mijn kinderen wel dat ik vrolijk mee eet. Ik ben dus, zoals ze zelf zeggen geen frietarier. En dan mag je er niet vergelijkbare principes op na houden als de niet-vleeseters.
Mijn kinderen voetballen en als je kinderen op een voetbalvereniging zitten moet je namelijk als ouder je steentje bijdragen. Bijvoorbeeld een kantinedienst draaien. Nu heb ik helemaal niks tegen een ochtendje koffie schenken op een sombere zaterdag. Maar ik heb er vreselijk veel moeite mee om voor twaalven friet te bakken en bier te schenken. Dat weiger ik principiëel, als niet-frietarier.
Ik vind het uitermate treurig dat ouders denken dat na twintig minuten spelen de kleine kindermaagjes weer gevuld moeten worden met grote koeken en flesjes energiedrank. Blijkbaar omdat ze anders de tweede helft omvallen van de honger. En dan moet er na de wedstrijd chips met limonade gegeten worden omdat ze dat wel verdiend hebben. Waarom niet gewoon een boterham pindakaas en een appel? Intussen steken de ouders nog een peuk op want nergens vind je zoveel peuken als langs de lijn.
Uiteraard wil ik niemand een gezonde leefstijl opdringen (als ik al zeker zou weten wat gezond is). Maar ik ga niet doelbewust meehelpen aan ongezond eetgedrag. Ik heb dus tegen mijn voetballende jongens gezegd dat ik best wel kantinedienst wil draaien maar dan zonder friet, bier en chips. Maar dat vonden ze absurd. Of ik als moeder wel wist hoe ik ze dan voor lul zette. Want ze vonden het best wel prima dat ik veel van gezond eten weet maar hun vrienden moeten het gewoon zelf weten. Hun oplossing? "Pap, jij doet het wel gewoon, toch?"
Tidak ada komentar:
Posting Komentar